یک تجربه عمیق از هنر

فیلم و سپس تبدیل از یک نوآر-ish داستان کارآگاهی به یک پروژه نقشه برداری محل هنر برخورد با روابط انسانی است. کمی عدم اعتماد در Nordland موافقت خود را برای نشستن Kysilkova که طرح خود را لاغر قاب به عنوان او توضیح می دهد که چگونه او توسط مادرش رها شده بود و در دام مواد مخدر و پس از ان به جرم و جنایت. Kysilkova است unwaveringly نوع به, Nordland, حتی زمانی که او را غیر قابل اعتماد و دشوار است.

زمانی که Kysilkova نشان می دهد, Nordland اولین پرتره چیزی واقعا غیر معمول اتفاق می افتد: Nordland چشم گسترش این خطوط در چهره نحیف تعمیق و دهان خود را می افتد باز در یک ناله. در شوک بیش از اثبات این که کسی او را دیده پس از نزدیک شاهد او را به عنوان او است نه به عنوان یک مجرم یا یک جستوجوی اما به عنوان یک فرد—Nordland شکسته شدن در یک بحران از خود شناخت.

این صحنه یادآور بن لرنر نوشتن در مورد موزه پرادو در ترک اتچا ایستگاهکه در آن شخصیت, آدم, شاهدان مرد دیگری فرار "به طور ناگهانی به اشک convulsively ابتلا به نفس خود را" در حالی که به دنبال راجر ون در ویدن را "تبار از صلیب." آدم گیج شده است که هر کسی می تواند چنین یک "تجربه عمیق از هنر"; عناصر كمياب را در مقابل یک اعزام از داخل آن لحظه از سقوط. در حالی که لرنر کتاب است در مورد بیگانگی از زیبایی افراد دیگر و در نهایت خودمان, Nordland صورت رد این ایده که هنر دشوار است برای دسترسی به و یا احساس می کنید. Nordland را دلخراش واکنش به پرتره او طبیعی است—یک بی واسطه واکنش به دیدن خود را صادقانه منعکس شده است.

Ree را مستند می افتد در یک سنت به شدت عاطفی و هنر است که نگرانی در مرزهای بین هنرمند و موضوع داستان و واقعیت است. Kysilkova و Nordland درگیر در یک رابطه همزیستی با بهرهگیری از هنر است. "او مرا می بیند بسیار خوب", Nordland می گوید: "اما او فراموش می کند من می توانید ببینید که او بیش از حد." به دلیل تلاش و حمایت Kysilkova هرچه به Nordland شکننده تندرستی او باقی نمی ماند منفعل موضوع اما شکوفه به یک راوی را در حق خود. هنگامی که آن را Kysilkova را تبدیل به آسیب پذیر داشتن کاهش یافته و در زمان های سخت او shies دور از صمیمیت با Nordland. آن را بسیار آسان به موضوع کسی نگاه معلوم می شود.