بین توماس Chatterton ویلیامز و من

من آوردن تجربه من از پدری به دلیل آن است که بسیار شبیه به یک تجربه است که اشکال قضیه توماس Chatterton ویلیامز خاطرات خود پرتره سیاه و سفید: فراموش شده مسابقه. کتاب باز با ویلیامز و همسر جشن تولد دختر خود مرلو که می لرزد پایه بسیار از خود مفهوم به عنوان یک مرد سیاه و سفید: "نزد این interracial anal, blue-eyed غیرممکن عادلانه فرزند مرا شوکه کرد—همراه با دانش است که او بی شک مال من." هر چند او این است که او (مادرش سفید خود را سیاه و سفید), ویلیامز معتقد بودند در آمریکا المثل است که حتی یک قطره از خون" ساخته شده یکی سیاه و پس از آن به معنای یکی نمی تواند پذیرفته شده توسط جامعه به عنوان سفید. مرلو تغییر همه که. وجود او نشان می دهد این امکان وجود فراتر از خون و فراتر از نژاد و تسریع شده که در آن ویلیامز در پشت برگ خود را در سیاهی—که در آن او ظهور در کلمات خود را به عنوان یک "سابق ،

پاسخ به این تحریک آمیز پایان نامه—که مسابقه یک داستان است که می تواند فراتر—مخلوط شده است. در تصویب سمت کسانی که شک و تردید در هویت و سیاست و همه آن مداوم خواسته برای شناخت; در Williams, این منتقدان را در بر داشت یک مرد در داخل خط رنگ که همچنین رد برتری نژاد. علامت Lilla های کلمبیا استاد که گفته است که "سن هویت لیبرالیسم باید به پایان آورد," ستایش ویلیامز کتاب به عنوان یک "تکان دهنده تماس به اصل آزادی است." در بی اعتنا طرف کسانی هستند که تکبر از این تصور که آمریکایی های سیاه و سفید می تواند هر گونه می گویند بیش از اینکه آیا آنها سیاه و سفید هستند یا نه وقتی سیاهی است که هویت این کشور با خشونت محوری بر آنها. منتقد Tobi هسلت نوشتن در Bookforumمتهم ویلیامز از تلاش برای "جهش خود را از طریق کمی trapdoor در تاریخ" توسط کمرنگ جلوه دادن هر دو شخصی خود مزایا و تمام راه هایی که نژاد و طبقه و قدرت دولتی قطع به نگه داشتن مردم سیاه و سفید در یک نقطه ضعف.

در 10 ماه پس از این کتاب بیرون آمد این بحث را به دست اورد جدید زمینه در حالی که ویلیامز مشخصات گسترش داد. قرار داد و خود در خط مقدم مبارزه با "انصراف " فرهنگ" رهبری به طور گسترده ای مورد بحث نامه سرگشاده منتشر شده در هارپر محکوم ظهور "illiberalism" و "censoriousness" در سمت چپ. او شده است در همه جا حضور در توییتر یک موتور خستگی ناپذیر در قلب جنگ فرهنگ است که باید خروشان در سراسر رسانه های اجتماعی این بیماری همه گیر در تابستان. او در حال حاضر در ایران کمتر مورد مشخص تجربیات شخصی که فرم ستون فقرات خود پرتره سیاه و سفید و صرف زمان بیشتر ساخت انواع حرکات گسترده و بزرگ جزمی است که شاید مناسب تر به ملی گفتگو در مورد کسانی که می گویند چه و چه عواقب سخنرانی باید باشد. خود را باور استادانی در خنثی قلمرو ایده ها و بحث تا حد زیادی نامحدود با ادعای هویت سیاست باعث شده است تا او را به دیدن "ایدئولوژیک انطباق" با "اجبار" و "دگم" در یک فصل توسط تظاهرات برای برابری.

عملکرد خاطرات خود را, اما به نوبه خود "دور از, انتزاعی کلی و فرضی و بازگشت به دندانه دار دانه از اینجا و در حال حاضر به انسانی ويژگی عشق من برای پدر و مادر و برادر و همسر و فرزندان." خاطرات است که ویلیامز قدرتمند ترین دستگاه های زندگی واقعیت فراهم می کند که بسیار مهم بالاست به تمام ایده های خود را, اما آن را نمی جادویی حل و فصل این تضاد شکل که با استفاده از هویت خود را با یک دست و abnegates آن را با دیگر. من در یک موقعیت برای تعیین اینکه آیا آن را ممکن است به عنوان ویلیامز نشان می دهد افرادی به پوسته خارجی خود هویت نژادی بدون امریکا تحت فروشی حساب خود نژادپرستانه در گذشته و حال (هر چند که من پیدا هسلت خواندن کتاب قانع کننده). اما من نمی دانم آنچه در آن است به مانند مانند ویلیامز در آستانه بین یک هویت نژادی و دیگر. من می دانم که وسوسه بودن postracial فرد خیره کردن یک اصل و نسب است که در آن فرزندان من ممکن است هرگز به نگرانی خود را با مخدوش عوارض بودن یک اقلیت. و این باعث می شود من مضطرب در راه است که تنها تقویت باور من در سیاست هویت.

ویلیامز از این کتاب است که به مراتب بیشتر اندازه گیری و دوسوگرا نسبت به swaggering ویلیامز از رسانه های اجتماعی. داشتن یک کودک که می توانید به عنوان سفید باعث می شود او را مضطرب بیش از حد. "چگونه می توانم انکار است که وجود دارد بخشی از من—واقعی—است که احساس آرامش" او می پرسد: "و چگونه می تواند این کمک به نوبه خود نه نگاه بسیاری مانند خیانت?" احساس خیانت در یک مسابقه—که به مقدار خیانت یک کل فرهنگ و میراث—آشنا خواهد بود به هر کسی که سعی در جذب به آمریکا راه زندگی است که تمایل به مترادف با روش زندگی است. من خودم می دانم که این احساس خوبی داشتن مدتها پیش انتخاب شده را به عنوان یک آمریکایی خیلی به غم وغصه از طرف خانواده من.

ویلیامز و من باید چند چیز مشترک است. ما هم سن و سال. دختران ما تقریبا هم سن و سال ، ما هر دو تا به حال تجربه بودن عاشق و پرورش, توسط یک پدر و مادر است. ما هر دو مطرح شده در یک "کوچک اما جلال کتاب-کهنه خانه" همانطور که او توضیح می دهد خانه خود در نیوجرسی (پدر او استاد من یک خبرنگار خارجی) که فراهم فرهنگی امتیازات که کمک کرد تا برای هر چه مواد امتیازات ما ممکن است فاقد. ما هر دو را صرف بخش عمده ای از زندگی ما به عنوان مهاجران هر چند در جهت معکوس: آن را در بزرگسالی است که او تصمیم به ترک آمریکا و حل و فصل در فرانسه; من صرف دوران کودکی من در هنگ کنگ فیلیپین و هند قبل از مهاجرت به آمریکا در 18 جایی که من زندگی می کردند بوده است.

نیز وجود دارد که تفاوت های حیاتی بین ما. من هرگز تجربه خاص را از ظلم و ستم ضد سیاه نژادپرستی به عنوان ویلیامز است. اما وارد هم ما مربوطه زندگینامه حقایق تقریبا نقطه به نقطه مشترک مشخصات: یک nonwhite مرد که می تواند حرکت به راحتی از طریق بسیاری از انواع مختلف فضاهای—از جمله فضاهای سفید—و چه کسی می تواند در شخصی روز به روز در سطح حداقل فراموش نکنید که رنگ پوست متفاوت است از بسیاری از مردم در اطراف او.

زمانی که من زل زده در یک بانک از چهره سفید در یک زوم اتاق من درک می کنم آنچه ویلیامز یعنی زمانی که او می گوید: "برخی از درون خود تمایل به yank من برگشت و من آگاه هستم که دوباره از اتاق سفید است. و من می دانم که من بزرگ شده اند به راحتی در این اتاق است." من فقط می nod طول زمانی که او می نویسد: "تمام چیزهایی که من احساس من احساس خودم را یک قربانی می شود—در هر جمعی در دسترس راه است." هنگامی که یک فرد سفید garbles به نام من احساس نمی آن را به عنوان یک تجاوز میکرو و یا در غیر این صورت. این نوع از حوادث به عنوان ویلیامز می نویسد: "هم می توان به دست گرفت و منفجر یا د-تاکید کرد هر زمان که ممکن است" و من مانند او به طور غریزی شیب به سمت دومی مسواک زدن آن را دور مثل خیلی خاک بر شانه من. به عنوان یک نتیجه از که متمایل به غالب منظور ما هر دو لذت بردن از آنچه او را توصیف به عنوان یک "نوع آزادی—مستقل آزادی به بداهه نوازی و ایجاد خود خارجی بدون محدودیت."