آنچه Each گنج يابي با ماهواره Have to درباره Facebook

بیان از راه بهدر شدن به واسطهٔ جذابیت بالای چیزی. در مورد وجه تسمیه تنکابن نظریهٔ دیگری نیز بیان شده؛ تنکابن یا تنک آب بن یعنی جایی که جلگه ساحلی دریای کاسپین تنک میشود. تیرداد اشکانی دومین پادشاه اشکانی اسرم هیرکانیا و کومس و کنارههای جنوبی دریای مازندران که ممکلت اقوام تپوری بود را به تصرف خود درآورد و پایتخت خود را به شهر سلوکی صد دروازه در ناحیه کومس انتقال داد. آماردان یا ماردان، در زمان لشکرکشی اسکندر مقدونی به ایران، این تیره در مازندران نشیمن میداشتند، و آن هنگام هنوز تپوران به آنجا نیامده بودند ولی سپس، چنانکه از گفتههای استرابو پیداست، در آذربایجان و ارمنستان و پارس و دیگر جاها پراکنده شدهاند. باز این مشرف بر کشور برخی از شجاعترین و بزرگترین اقوام است؛ زیرا در خارج از مرز شرقی خود دارای دشت بیابانی است که پارس را از پارت جدا میکند. تپوریها قومی باستانی و از اقوام ایرانیتبار که در تپورستان جنوب دریای مازندران سکونت داشتند و تیرههایی از این قوم در نواحی همچون هیرکانیا، پارت، ماد وسکاستان و ارتفاعات شرقی البرز سکونت داشتند.

از جمله محلههای این شهرستان را میتوان خرمآباد، چناربن، خوبانرزگاه، سلیمانآباد، زنگیشاه محله، کریم آباد، ولی آباد، نعمتآباد، سیاورز، تلاتری، گراکو، گلیجان، پسکلایه بزرگ و کوچک، رودکی، شیلات، لشگرک، لشتو، شیرود، زوار، جاده سه هزار، دوهزار، تمشکل، بلده، بلوار شیرودی، قلعه گردن، ساحل طلایی، خیابان کشاورز، خیابان فردوسی شرقی و فردوسی غربی اشاره کرد. این چهار محله عبارتند از: سنان، اسفریز، دشتاب و گازران که همه آنها دربخش غربی شهر یعنی درغرب مسیل پادگان جهرم قراردارند. سرحدات قدیمی رستمدار عبارت بود از: سیسنگان یا رودخانه مانهیر در مشرق و ملاط لنگرود در مغرب. از آنجا فال گرفت و آن نواحی را عمارت فرمود و در طبرستان مقام ساخت و آن را حدود معین کرد. اشاره به آنجا که عدهای گناه میکنند ولی فقط یکنفر مؤاخذه میشود. اولیاءالله آملی نویسنده کتاب تاریخ رویان تألیف قرن هشتم هجری چنین آورده است: القصه بعد از آنکه افراسیاب و منوچهر با هم صلح کردند، سبب آنکه دوازده سال آنجا مقیم بود، عمارت رویان و آن نواحی بادید آمد.

در کتاب تاریخ طبرستان و رویان و مازندران تألیف ظهیرالدین مرعشی به تاریخ تألیف (۸۱۵-۸۹۲ ه.ق) در ذکر حدود طبرستان و رستمدار آمده است: مقصود که چون منوچهر شاه، دوازده سال در مقابل افراسیاب بود، عمارت رویان و نواحی آن پدید آمد. جمعیت کل شهرستان تنکابن بر اساس آخرین سرشماری در سال نود و پنج ۱۶۶٫۱۳۲ نفر بوده که تعداد ۵۵٫۴۳۴ نفر آن، جمعیت شهر تنکابن (شهسوار) است. پیشتر از آن، این منطقه و مرکز آن تَنکا نام داشت. آسیب فراوان دید، به شکلی که بسیاری از عمارتهای آن، از جمله قصر و حمامهای آن، ویران شد و آنچه باقی ماند ترمیم شدنی نبود. سرزمین تپوریه تا زمان بلاش یکم تحت سیطره اشکانیان باقی ماند ولی در زمان بلاش اول سرزمین تپوریه و دیگر نواحی جنوبی دریای مازندران مورد حمله و تاخت و تاز آلانها قرار گرفت و حتی آلانها از جنوب دریای مازندران و سرزمین تپوریه گذشته و به این طرف و آن طرف ارس در حال تاخت و تاز بودند ولی به نظر میرسد بلاش توانست کنترل سرزمین تپوریه را در دست بگیرد و بطوریکه در اواخر عهد اشکانیان خاندان گشنسب شاهان گرشاهی بر ولایت تپوریه حکم میراندند و حتی در دوران شاهنشاهی ساسانی قلمروی خود را تا گیلان توسعه دادند.

پس از الحاق دوباره به طبرستان در زمان سلطنت قاجاریان، خرمآباد مرکز منطقه تنکابن و مرکز محالثلاثه (تنکابن، کلارستاق، کجور) در عصر حاکمیت خاندان خلعتبری بر این منطقه بوده است. تنکابن در زمان قاجار مرکز منطقه محال ثلاث بود که در دوران پهلوی به نام شهسوار (به معنای شوالیه) معروف شد و بعد از انقلاب اسلامی، دوباره نام تنکابن را برایش نام گذاری نمودند.اولین قدم برای تأسیس شهرداری در این شهر به 98 سال پیش برمیگردد؛ وقتی ادارهای برای انجام امورات مردم منطقه دایر کردند و سپس در 1314 رسما شهرداری تنکابن متولد شد.اکنون هنوز هم بر سردر اصلی ساختمان تاریخی دوطبقه شهرداری تنکابن تابلویی با این عنوان و تاریخ نصب است و نشان میدهد ازجمله اولین شهرداریهای کشور می باشد. مطالعات ریاضی و نجومی دوباره تقویت شد و در آغاز قرن شانزدهم تسلط بر سلاح گرم عملی شد. در سال ۹۳۲ ه. سپس او علیه عثمانیها، رقبای اصلی صفویان، مخالفت کرد و تا سال ۱۶۱۸ بغداد، شرق عراق و استانهای قفقاز و را بازپس گرفت. در سال ۵۹۰ قمری که استندار هزاراسف بن شهرنوش اسپهبد رویان که ضد اردشیر بن حسن شورید و با فرقهٔ اسماعیلیه داخل اتحاد شد سرزمین بین سختسر تا ملاط را به این فرقه داد، چندی بعد استندار شهرآگیم بن نماور بیستون اسپهبد رویان با ملوک گیلان وارد نبرد شد ولی پس از جنگهای عدیده از شکست خورد و منطقه تنکابن را به گیلان واگذار کرد و از این تاریخ تنکابن از قلمرو طبرستان و رویان خارج و ضمیمه دیلمستان گردید و دیلم خاصه خوانده شد.