من به هنگام تولد در حالی که زندانی در طول یک بیماری همه گیر

آن را به نقطه که در آن ما زنان باردار بودند انکار ما درمان های پزشکی. آن را تقریبا مانند یک تحریم. ما هم به عنوان یک واحد و مورد بحث ما ترس ما. ما فقط تا به حال هر یک از دیگر. ما تا به حال هیچ کس دیگری. ما هیچ دسترسی به اخبار است. همه ما گرد هم آمدند و هر بار یکی از ما گفته شد که ما تا به حال یک قرار ملاقات, ما, مانند, "نه. قصد ندارم." افسران تقریبا را با ما احساس گناه کنید و سعی کنید به صحبت کردن با ما را به آن. ما ایستاده بود با تصمیم گیری های ما و ما نمی رفتن. من شخصا قبل از من ساخته شده من تصمیم من صحبت کرد به نامزد من در مورد آن چرا که آن دختر خود را بیش از حد. به علاوه او تا دسترسی به رسانه ها و آگاهی عمومی از coronavirus که در آن ما نیست. منظورم این است که ما در مورد آن را می دانستند. ما می دانستیم که آن شدید بود. ما می دانستیم که آن بد نیست اما بدون داشتن اخبار و یا دسترسی به واقعا رادیو و تلویزیون ما از چه خانواده ما گفتن.

برخی از زنان باردار ترسیده بودند و حتی انکار مراقبت های پزشکی به دلیل آنها نمی خواهند که در برابر آنها. زیرا در برخی از چشم مردم آن را مانند "خوب, شما در حال حاضر غفلت از کودک خود را از آنجا که شما در حال رفتن به پزشکی." اما در چشمان ما و در قلب ما هستند در واقع حفاظت از کودک ما با افشای آنها را به خطرناک تسهیلات.

آنها نوع چپ ما در تاریکی در مورد آنچه اتفاق می افتد زمانی که ما به هنگام تولد. آنها سعی کردند به ما اطلاع دهید چه اتفاقی می افتد پس از آن. مانند شما را در رفتن به بیمارستان به هنگام تولد وجود داشته باشد حدود 48 تا 72 ساعت و پس از آن قرار داده شود در قرنطینه با نوزاد خود را برای 72 ساعت است. که من فکر کردم: "اگر شما در حال رفتن به قرنطینه می شود و باید آن را بیش از 72 ساعت قبل از اینکه شما در معرض مهد کودک."

پس از من به هنگام تولد در روز مادر, من قرنطینه در یک تریلر توسط خودم با نوزاد دختر هالی. آن nerve-wracking. تمامی این افسران در حال آمدن به, تریلر, همیشه, نگه داشتن شش پا فاصله اجتماعی به ویژه هنگامی که آنها در حال چک کردن در دختر من. وجود دارد قطعا بار که من به آنها گفت که آنها تا به حال به عقب.