جنگ برای همیشه لطفا برای طول جنگ ادبیات

انجمن آسیا, کنفرانس آمد در چهار راه کشور در حافظه از جنگ برای جنگ ویتنام ادبیات به عنوان یک کل و برای تعدادی از شرکت کنندگان هنوز هم بدانند مشاغل نوشتن خود را. آن ممکن است ثابت کرده اند فقط یک جمع آوری کنجکاو تاریخی مصنوع است که گرد هم آورده کاتبان به اختلاف و نوشیدنی, اگر مقدار از برجسته ادبیات شکل گرفته در حوادث پس از آن نمی حمل زخم در آن صفحات از استدلال lobbed این کنفرانس است.

کنفرانس افتتاح شد فقط سه روز پس از عمومی رونمایی از جانبازان ویتنام پلازا در پایین منهتن. خشم هنوز هم درنگ از پارتیزانی جنگ بیش از مایا لین جنگ یادبود در سی ساخته شده در اوایل دهه یک دیوار بلند از گرانیت سیاه, لیست, نام مرده "یک جای زخم از شرم" به تلخ سنت بود که می خواستم یک مجسمه وجود دارد که نشان رزمی ارزش مانند افتخار و وظیفه. (این شامل Webb که می خواهم به نام لین طراحی "یک پوچ دال از سنگ.")

شاید گسترده تر آمریکا شد آماده به حرکت می کند از جنگ اما بسیاری از شرکت کنندگان آن و chroniclers نمی شد. "همه جنگ در حال مبارزه دو بار" ویتنامی-آمریکایی رمان نویس ویتنام Thanh Nguyen می نوشتن دهه بعد. "اولین بار در میدان جنگ ، بار دوم در حافظه است."

این یک نبرد برای حافظه است. آن را به اثبات یک تعریف یک ارزش بازبینی امروز به عنوان نسل من از برای همیشه لطفا برای-جنگ literati دعوا مشابه جنگ و در بسیاری از سهام از مسیرهای مشابه.

"ویتنام, ویتنام, ویتنام, ما تمام شده وجود دارد" مایکل آقای نوشت: در اعزام بنیادی غیرداستانی حرکت حساب از جنگ است. شاید درست برای یک جامعه آمریکا شکاف پایین وسط جنگ—هر چند در سال 1985 آن را هنوز هم یک باز سوال که آیا جامعه در نظر گرفته شده به خواندن و یادگیری در مورد جنگ و یا فراموش نکنید که آن را به طور کامل. موج اولیه از ویتنام خاطرات روزنامه نگاری و autofiction آمده بود و رفته بود با برخی از انتشار موفقیت و بسیاری از صندل.

این بود آشکار در آسیا جامعه کنفرانس. نظامی-اطلاعاتی جانباز رابرت اولان ساقی با حضور یک زن و شوهر رمان اما هنوز سال به دور از پولیتزر برنده یک عطر و بوی خوب از یک کوه عجیب و غریب. بنابراین آیا سردبیر نیوزویکویلیام Broyles که می خواهم به نوشتن فیلمنامه برای آپولو 13 و بازیگران دور. روزنامه نگار والاس تری آمد و همچنین تازه از انتشار خونخود را دستیابی به موفقیت تاریخ شفاهی در مورد آفریقایی-آمریکایی تجارب در ویتنام است. و به طوری که جنگ مهمترین قصه گو, تیم اوبراین در حال حاضر ملی کتاب برنده جایزه اما هنوز هم توسعه چیزهایی که آنها انجام این مجموعه ای که در نهایت به تشخیص هر دو کار خود را و ویتنام کانن. ران Kovic: ما در این جزیره متولد جنده دامپزشک که خاطرات متولد چهارم ژوئیه خواهد بود ساخته شده به یک برنده جایزه اسکار 1989 فیلم توسط الیور استون با حضور نیز هست.

وجود تنش تقسیم بین نویسندگان در این کنفرانس که نه محدود به سیاست های حزبی و یا مبارزه با bona fides. ادبیات تولید شده توسط افسران سابق تمایل به متفاوت در دامنه و تن از, که خود را داوطلب خدمت سربازی برادران. کار از جانبازان و روزنامه نگاران که می خواهم به جنگ قبل از سال 1968 به انتقادات توهین آمیز در تقابل کاملا به که تولید پست-Tet. فرهنگی روند تا به حال تحت تاثیر مسیر و پذیرایی از جنگ ویتنام ادبیات به ثروت و تاریکی گله مند از دیگران است. آخرالزمان در حال حاضربه عنوان مثال از طریق شکست در سینما و بازگشت جنگ به آگاهی عمومی در سال 1979 و در آن بازیگران بسیار زیاد سایه هنر بعد به دنبال به حساب با جنگ و یا میراث خود را.

اما سیاسی خلیج فارس تحت سلطه مقدار از این رویداد سه روزه. بلافاصله پس از Webb را jeremiad مخاطبان اعضای تحت فشار قرار دادند در سیاست خود القائات خود را در مورد ادبی خروجی و پیشنهاد که رمان و داستان تلقی ناقص و ضد جنگ بود و سخت زمان پیدا کردن و انتشار است. (کار خود را آشکار استثنا است.) "زمان ادبیات آمریکا در مورد ویتنام عصر است بیش از حد خود جذب" Webb بود گفت: روزنامه نگار و آینده اولیه رنگ نویسنده جو کلاین رز به پاسخ که "نهایی در خودشیفتگی" بود "به 10 سال بعد سعی در توجیه سیاست است که در اصل غلط.'"